But still alive and kicking ;).  Op privévlak is alles prima, we hebben genoten van een zalige vakantie, natuurlijk had het perfecte weer er zeer veel mee te maken, slecht 2 echte regendagen zorgden ervoor dat de kinders steeds wel wat te doen hadden, speelplein, chirokamp, terraskes met de mama :).  
En nu terug school, effe wennen toch om terug tijd alleen door te brengen, maar dat went snel hoor ;).  Sen zit momenteel in het eerste leerjaar, leren lezen en rekenen is zijn grote uitdaging voor de komende maanden, Lander zit in het derde en onze Siebe maakt het vierde leerjaar onveilig, benieuwd wat het jaar allemaal brengt!
Verder is ook het hockeyseizoen terug begonnen, Sen en Lander zijn zeer gemotiveerd en zaterdag spelen ze de eerste match van het seizoen, omdat de coach van Sen zijn ploegje zich nog 2 zaterdagen niet kon vrijmaken gaat Herbert coachen, en ik zal ze wel wat mee opwarmen.
En nu effe over mijn allergrootste passie, het lopen.  Ik heb een tijdje geleden weer even last gehad van een liesblessure, maar met hulp van de kiné en Peter hadden we dit snel terug onder controle en werden er niet veel trainingen gemist, gelukkig maar, leef al 2 jaar terug naar de marathon toe, vorig jaar jammergenoeg niet kunnen lopen daar dezelfde liesblessure, de oorzaak is nu wel gekend en ik doe dus braaf 6 keer per week, zo'n 45 min oefeningetjes op mijn matje.
Verder werden er natuurlijk ook nog wedstrijdjes gelopen, 1okm in Mechelen, 10M in Lommel, 10km van Kasterlee, 1/2 marathon in Antwerpen, 1/2 marathon in Hamont Achel.  Allemaal heb ik ze gewonnen ook, de mooiste wedstrijd vond ik de 10M van Lommel, omdat ik daar echt concurrentie had van Hilde Kippers en het echt strijden was voor de overwinning, heel plezant!!  De wedstrijd van nu zondag, de groene halve marathon te Hamont vond ik ook heel leuk, officieus liep ik er pr, mijn tijd was 1:23:13, maar de afstand was 21,6 dus de vorm zit goed.  Liep er ook helemaal alleen, de eerste 8km trok ik een groep mannen mee, maar die begonnen te zagen onderweg dat het te rap ging en ze niet konden overnemen, tja sorry maar met wedstrijd is het ieder voor zich dus liep ik gewoon door en werd het dus een eenzame wedstrijd, maar wel heel mooi parkoer en ook een vrij snel, enkele stukken met wind op kop, maar dat is er altijd wel bij!!
Nu zitten we op de laatste rechte lijn richting de marathon en kan niet wachten om hem te lopen, de schema's van Peter zorgen ervoor dat het vertrouwen aanwezig is, voel mij ook zeer sterk op training en vrees al de week na de marathon, 3 rustdagen dan!!!!!  Is precies een straf ipv een beloning ;).  En daarna lopen we terug eens crosskes, joehoe!!
Kijk dus enorm uit naar de 29ste september, iedereen meeduimen hé!!
 
 
Eindelijk was het zover, mijn eerste wedstrijd sinds juni.  De kriebeltjes waren aanwezig, al viel het nog vrij goed mee, had er echt zin in, en omdat het de eerste sinds lange tijd was had ik qua tijd ook geen echte doelstelling, wou heel graag onder de 40min lopen en dat werd dus het doel.
Rond 9u15 werd ik opgepikt door Peter en Sonja dus kwamen we ruim op tijd aan, inschrijven, inlopen en toilet bezoekjes konden zonder stress afgewerkt worden en voor ik het wist stond ik aan de start.  Aan de start even geluisterd bij sommige ploegmakkers die voor de halve marathon gingen, tegen welk tempo ze wouden lopen, 3,45. Ok, ik ging proberen zo lang mogelijk te volgen, zeker de stukken met wind op kop.  Eerste km ging in 3,41, en daarna was het een lange rechte baan met serieuze wind op kop, konden ons nestelen in een groepje, maar na een goeie km bleek dat ze toch iets te traag lopen, dus op naar het volgende groepje, daar liep de eerste dame van de halve marathon in, en stiekem doet het toch deugd om een dame te kunnen voorbijsteken, ook al waren we geen concurrentie op dat moment :).  Ondertussen was Peter ook al komen aansluiten op de mtb, en kreeg ik verschillende richtlijnen en aanmoedigingen.  Tot ong. 5km kon ik gebruik maken van Benny en Rudi, maar daarna werd er gespitst en stond ik er alleen voor, allé buiten Peter op de mtb die maar bleef tips geven en aanmoedigen.  Na 38,06min overschreed ik de finish en ben hier toch wat van geschrokken, nooit gedacht dat ik dit nu al aankon, de afstand was ook juist, dus heb mijn doelstelling ruim gehaald.
Na de wedstrijd nog wat nagepraat met de heak ploeg, man die mannen kunnen lopen, en zo tactisch, ikzelf vertrek aan een tempo en hoop dit tot de finish vol te houden, versnellen ging totaal niet meer.  Blijkbaar gaan we daar wel aan werken, dus ik zeg, laat maar komen.  Al die trainingen in de verdomde sneeuw en koude hebben dus duidelijk hun vruchten afgeworpen, iedereen maar zagen over die wind, maar dat kon mij allemaal niet schelen, geen sneeuw meer is het enige dat telt ;).
Ik weet nog niet precies wanneer de volgende wedstrijd op planning staat, het kan zijn dat ik de club nog eens verdedig op de 3000m in Mei, de Foorloop zal ik waarschijnlijk ook wel lopen.  Ik krijg nu ook veel de vraag of ik de 10M in Antwerpen  loop, en eigenlijk ben ik niet geneigd om die ooit nog te lopen, man, ik werd echt niet goed in die tunnel op het einde, en heb er eigenlijk een beetje een schrik in gepakt, dus liefst niet meer ;).  
Ben dus terug goed bezig en hoor er terug wat bij, al is er volgens Peter nog heel veel werk aan dit dieseltje.  Ik ben dus zeer blij met mijn trainer en begeleiding, en hoop dat die blessures weg blijven!  Danke Peter, voor de schema's en de raad, danke collega's om mijn gezaag te zaterdag aan te horen ;), en dank aan mijn gezinnetje om mij toch de tijd te geven om te trainen, ook al is het soms eens serieus gepuzzel.
See you soon!!!
grt Wendy
 
hup zi, het eerste postje van 2013, het moest er toch eens van komen!  Het jaar begon wat in mineur, op 18 januari is mijn oma overleden, het kwam toch wat onverwachts, ze was niet meer goed te been, had enkele jaren geleden een beroerte gehad, maar was wel nog helemaal bij verstand, een paar weken eerder zijn we nog eens naar Oostende gereisd om haar een bezoekje te brengen met het hele gezin, niet wetende dat het de laatste keer zou zijn dat we ze zouden zien.  Triest, maar het hoort jammergenoeg bij het leven.   
Afgelopen zaterdag zat ik weer te snotteren in een viering, de mama van Joppe en Luna heeft na 6 mnd vechten de strijd moeten staken, Joppe is Lander zijn beste vriendje, ze zitten samen in de klas en bij de chiro.   Luna zit dan weer bij Siebe in de klas, maar onze Siebe is nogal ne stoere en speelt momenteel niet met meisjes, want die zijn flauw,... :/.  Het was een hele mooie viering, mooi aaneengepraat door de mama, beste vriendin, de kindjes, niemand hielt het droog.  Zelf kende ik Ilse vrij oppervlakkig, omdat onze zoontjes goed bevriend waren maakten we wel praatjes en speelafspraakjes, als je Lander daar moest gaan ophalen was je het eerste uur niet terug thuis, zo tetteren dat ze kon!  We missen haar!  Joppe zal hier nu wel wat meer rondhangen, lekker spelen en kind zijn, daar kunnen wij de papa mee helpen en doen we met veel plezier, het is echt een braaf en grappig manneke.

Maar dit is nog steeds een loopblog en daar gaat het alsmaar beter, heb enkele stevige trainingsweken achter de rug, de basisconditie zit al terug prima, maar nu die snelheid terug kweken, maar met de schema's van Peter komt dat ook wel terug in orde, momenteel staan er redelijk wat vo2max trainingen gepland, iets waar ik als lange afstandsloper niet echt goed in ben, maar ik ben toch wel zeer gemotiveerd om ze te doen, en begin er zelfs al terug naar uit te kijken :).  Als ik de tempo's niet haal baal ik een hele dag, en als ik ze wel haal dan wil ik ze volgende training al sneller doen, ben een mens dat eigenlijk nooit echt tevreden is, peins dat ik dat pas ga zijn als ik een marathon onder de 2u50 kan lopen, maar dan hebben we nog een paar jaarkes werk!  Dus blessures blijf maar mooi ver weg!  Ook de wedstrijden krijgen terug vorm, op 3 maart loop ik de 10M van Oostende-Brugge, Peter heeft al verwittigd dat er nog geen toptijd inzit, maar ik ben wel eens benieuwd hoever ik nu sta dus ben klaar om te knallen, al is de stresskip al stiekem aanwezig, de kriebeltjes zijn al wat voelbaar aan het worden ;).
Ik laat zeker weten hoe het geweest is!!!
Hou jullie allema
 
Wat is het lang geleden dat ik nog iets heb laten weten!  De blessure bleef ook zeer lang aanslepen, maar lijkt nu eindelijk onder controle, ik train terug 5 keer in de week en hoop vanaf volgende week terug wat op te voeren.  Ik baal er wel serieus van dat ik mij niet heb kunnen laten zien dit jaar, de vorm zat zo goed :(, maar ben nu wel zeer gemotiveerd om er snel terug te staan, en samen met Peter zal dit zeker lukken.  Momenteel doe ik ook nog twee keer per dag extra krachttrainingen en hoop hiermee het probleem opgelost te krijgen en er ook voor te zorgen dat het nooit meer terugkomt!
Met de rest van de familie is alles prima, kinderen kwamen verleden week thuis met een goed rapport wat toch ook wel voor mentale rust zorgt, en Herbert blijft mijnen grootste schat ;).
De week van 7 januari heb ik een weekje verlof op het werk en hoop dan de conditie terug wat op te krikken en stillaan terug 2 keer per dag te kunnen trainen, maar ik heb mijn lesje wel geleerd, goed op het lichaam letten is de boodschap, want zonder mijn sport voel ik mij niet compleet ;).
Verleden week kon ik eindelijk nog eens een 12km lopen aan een tempo boven de 12 per uur, en voelde mij echt intens gelukkig, dan weet je weer exact wat je gemist hebt!!!
Crossen zal er niet meer inzitten deze winter, wat ik wel jammer vind want doe dat heel graag, maar het competitieduiveltje in mij wil pas wedstrijd lopen als ik terug wat op niveau ben.
Aan iedereen een heel gelukkig nieuwjaar, en hopelijk zien we el
 
Tja, het ging zo goed, maar een maand geleden kreeg ik last van de knie, deze was door een zeer goede samenwerking tussen sportarts en kiné heel snel onder controle, maar dan begon de last in mijn rechterbeen en de rug.  Weeral hetzelfde euvel dat ik al 3 keer heb meegemaakt, pijn in de lies, rug dat helemaal stijf en onbeweeglijk aanvoelt, en zo precies heel het rechterbovenbeen dat pijn doet, kon zelfs nie normaal stappen.  Ook even moeten stoppen met werken omdat het gewoon niet te doen was.  Maar een loper niet laten lopen is iets dat ze tegenwoordig haast niet meer doen, zo snel mogelijk zocht de sportarts (dokter T'Seyen uit Geel) naar het mogelijke probleem, kiné had mij al helemaal onderzocht, triggerpoints behandeld maar allemaal zonder resultaat.  Tot ze mij allemaal vroegen achter mijn schoenen, je hebt toch goede schoenen hé.  Hum, ik denk het wel, maar heb dat eigenlijk nog nooit laten nakijken, ook een beetje uit financieel oogpunt, mijn mama werkt bij nike en ik kan door dus mijn schoenen aan halve prijs kopen.  Dus toch maar naar Rslab getrokken, en wat bleek, ik ben een overproneerder, meer langs rechts dan langs links, dus zooltjes en 2 paar nieuwe schoenen later zijn we terug stilletjes aan het lopen.  Nu is het wel serieus wennen, ik loop nu op brooks adrenaline, een anti pronatieschoen en kom van neutrale nikes.  Hetgeen mij meteen opvalt is dat de brooks veel stugger zijn, op de nikes zakte ik zo lekker in, precies dat je op wolkjes loopt, maar ik vind dit zeker niet negatief, de brooks voelen heel goed aan, maar ik zal wel effe tijd nodig hebben om aan de nieuwe loopstand te wennen, maar het komt wel goed.  2 weken heb ik dus stilgelegen met het lopen, ongelofelijk hoe vervelend een mens zich dan voelt, echt ellendig op momenten.  Zeker de beslissing om Eindhoven niet te lopen viel heel zwaar, ben er echt een dag depressief van geweest, maar zit nu terug helemaal gemotiveerd klaar om er terug stevig in te vliegen.  Hoop dat ik snel terug  pijnvrij kan lopen, de rug heb ik maandag terug helemaal in vorm laten zetten door Sam Verslegers, de osteopaat van Kim Clijsters, en je merkt meteen dat dat wel een man is die al heel wat ervaring heeft met sportblessures, ik werd helemaal nagekeken, de spieren zijn pico in orde, enkel de rug zat wat kaduuk.
Het enige dat zeer jammer is is dat ik mijn goede vorm niet hebben kunnen laten zien, maar mijn moment komt wel terug, zeker weten.  
Ben zeer blij met mijn trainer Peter Kelchtermans, dankzij hem heb ik nu een goed medisch team kunnen opbouwen met Peter T'Seyen, Jan Van Rooy (kiné) en Sam Verslegers (osteopaat).  Maar je ziet hoe belangrijk goede schoenen zijn, een stomme beginnersfout, maar blijkbaar heb ik dan wel een sterk lichaam want 3 keer een blessure in 4 jaar valt al bij al nog mee, hoop nu jaren blessure vrij te blijven!!!
 
Gaat alles zeer goed!  Ik train nu denk ik een goei 9 weken bij Peter en ik voel mij sterker worden, loop trainings PR's en voel mij goed, zeer goed zelfs.  Ben dus zeer blij met mijn beslissing.  We zijn ook een veel kleiner groepje en ik voel mij er al goed thuis, voel mij wel een echt dieselke tussen die snelheidsduivels, maar hoop toch om een tdi'ke te kunnen worden, het zet je terug met beide voeten op de grond en je merkt dat er echt nog wel een pak verbeterd kan worden, wat alleen maar positief is.  Ik heb nu wel even een wedstrijdloze periode, eens een periode goed doortrainen tot 25 augustus, dan loop ik de centrumloop in Mol en ben zeer benieuwd tot wat ik daar in staat ga zijn.  Op 7 september loop ik de Fish and patato run in Nederland, een wedstrijd over ong. 12km en je loopt er van punt naar punt, gewoon constant rechtdoor :).  15 september staat dan alweer vet aangeduid in de kalender want dan loop ik de halve marathon in Deurne, ook in Nederland, en daar zou mijn pr van 1,22 eraan moeten gaan, dan kunnen we met een gerust hart starten in Eindhoven op 14 oktober.  Nog 12 weken te gaan ;).
Geniet van 
 
Gisteren was het nog eens tijd om de snelheid te testen tijdens de Banthumloop in Nederland.  Samen met Peter (trainer) en Ronny vertrokken we reeds rond 15u omdat het toch wel een heel eind rijden was, gelukkig geen fille dus waren we ruim op tijd aanwezig.  Met die twee mannen in de buurt was het ontvangst er zeer hartelijk, haast iedereen kende hun en ik werd voorgesteld aan verschillende leuke atleten.  Het parkoer bestond uit 4 toertjes van 2,5km, het was een nogal bochtig parkoer door woonwijken, maar echt wel heel gezellig, in Nederland maken ze er echt wel een feest van, muziekinstallaties, bbq's alles werd buiten gesleurd om er een leuke boel van te maken.  Wat anders dan wij Belgen, die enkel zeuren dat ze nu niet met de auto weg kunnen en hun gevangen voelen in hun eigen huis :).  Mor allé, na het inlopen tijd om naar het startvak te gaan, natuurlijk weer concentratie bij mij, ik kan voor de start niet meer echt tetteren of vrolijk doen, wil mij klaarzetten en wachten op het startschot, een echte stresskip!!!  Het startschot ging en ik was meteen goed weg, het gevoel zat goed.  Peter zou zien hoe het ging met zijn blessure, ging het niet dan zou hij mij opwachten en hazen. Maar het ging goed, na ongeveer 500m kwam er een motorfiets naast mij rijden met de melding "snelste dame" en ik was vastbesloten om deze plaats niet meer af te geven.
De km's gingen goed, allen onder de 3,48 het beoogde tempo, juist toen ik voor de 2de maal aan de finish voorbij kwam stond de klok op 19:00, de afstand zat dus niet helemaal goed, weet zeker dat ik sneller liep en garmin bleek inderdaad 5,1km te hebben.  Iets voorbij de 5km zag ik Peter, en die begon meteen te roepen en aan te moedigen, niet plooien hé riep hij.  En zo gingen de laatste km's snel om, en er werd niet geplooid.  Ik kwam aan in 38,14min, volgens garmin was het 10,2km, maar ook al was de afstand juist, dan nog zijn we er goed op vooruit gegaan.  Ik kan stellen dat de eerste maand bij de nieuwe trainer toch al vruchten afwerpt!  En we trainen super gemotiveerd door, want ik weet dat ik nog veel beter kan!  Ook Ronny liep een schitterende wedstrijd, hij werd tweede in zijn categorie in een tijd van rond de 33min!  Peter werd ook nog vierde in zijn categorie.
Ik werd dus eerste dame en best wel trots op de prestatie, maar het moet nog beter ;).
Ik weet nog niet welke mijn volgende wedstrijd zal zijn, is nog in overleg met Peter, maar ik loop zeker nog een halve marathon voor de marathon!
Foto's volgen nog!!!
Groetjes
Wendy
 
Foto
Merci Sandra Schoute voor de foto's!!

 
Het werd nog eens tijd om mijn snelheid op de 10km te testen, de foorloop is een hele gezellige jogging, het is kermis in Dessel en de 10km bestaat uit 4 toertjes van 2,5km, regelmatig supporters dus.  Ik wist wel dat er niemand ging zijn die mij het vuur aan de schenen kon leggen, dus ik was heel blij dat Mike wou afkomen om mij te hazen voor een tijd rond de 38min, zo moest ik dus wel uit mijn pijp komen.  We zouden proberen om het tempo 15,8 vol te houden.  Ik startte helemaal vooraan en kon dus meteen het tempo maken samen met Mike, het was warm, maar eigenlijk had ik tot 5km er niet zo een last van, daarna werd het ademen moeilijker, er zat weinig zuurstof in de lucht.  Onderweg was er voldoende drinken en sponsen voorzien, er stonden ook een paar mensen met tuinslangen klaar, een heel gezellige boel dus!  Het enige waar ik wat spijt van heb is dit: ik had aan een meisje gevraagd om mij na 5km mijn flesje drinken aan te geven, maar het ging mis en het flesje vloog tegen de grond, waarop ik even terugliep om het flesje op te rapen, veeeeeel beter had ik dat niet gedaan, maar ja, uit zo'n lompe dingen leer je hé!  Dat meisje kon er trouwens niks aan doen ze, ik hoop dat ze er niet mee in zit!
De laatste ronde was zwaar, maar ik bleef toch redelijk gaan, al zakte het tempo toch wat, de laatste km nog geprobeerd om alles te geven maar er zat niet veel meer in :/, kreeg ik daar aan de finish meteen een microfoon onder mijn neus geduwd, maar het enige wat ik nog kon zeggen was 'wow' :), even naar de drankstand gezwijmeld om bij te komen, maar al snel ging het terug en zijn we gaan loslopen.  Mijn tijd was 38,29min, ik denk ongeveer een evenaring van mijn pr, die stratenlopen zijn ook nooit juist van afstand hé, deze wel, daar zorgt zo'n vervelende haakse bocht voor :).
Nu gaan we een kleine 3 weken stevig doortrainen en dan nog eens proberen om onder die 38min ter geraken tijdens de bavoloop in Nederland.  Foto's vo